Informacja prawna w sprawie kwarantanny z powodu narażenia na chorobę wywołania wirusem SARS-CoV-2 oraz izolacji osób chorych na COVID-19

Informacja prawna w sprawie kwarantanny z powodu narażenia na chorobę wywołania wirusem SARS-CoV-2 oraz izolacji osób chorych na COVID-19

[1] Zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U.2020.1845 t.j. z dnia 2020.10.20) kwarantanna to odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych. Izolacja z kolei to odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby.

[2] Co do zasady obowiązek poddania się kwarantannie lub izolacji może zostać nałożony w drodze decyzji organu inspekcji sanitarnej. 

[3] Jednak w związku ze stanem epidemii wywołanej zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 wprowadzono przepisy w szczególny sposób regulujące kwestie kwarantanny w przypadku narażenia na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2, a także izolacji osób chorych na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2. Aktualnie kwestie te są regulowane przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.

KWARANTANNA

[4] Zgodnie z powyższymi przepisami aktualne pozostają regulacje obligujące w konkretnych sytuacjach do odbycia kwarantanny w związku z przekroczeniem granicy państwowej. Kwarantanna ta wynika z mocy prawa i nie jest wydawana w tej sytuacji decyzja administracyjna.

[5] Ponadto wprowadzony został obowiązek poddania się kwarantannie przez osobę skierowaną do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2 – od dnia następującego po dniu skierowania do wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2. W/w obowiązek odbycia kwarantanny jest równoważny z obowiązkiem nałożonym w drodze decyzji przez właściwe  organy inspekcji sanitarnej. 

[6] Organy inspekcji sanitarnej także obejmują poszczególne osoby kwarantanną z powodu narażenia na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2, izolacją albo izolacją w warunkach domowych, jednak nie wydają wtedy decyzji administracyjnej.  Informację o tym umieszcza się w systemie teleinformatycznym, a osobie, której to dotyczy, przekazuje się jedynie informację o objęciu kwarantanną, izolacją albo izolacją w warunkach domowych – ustnie, za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym przez telefon.

[7] Z dniem 24 października 2020 r.  uchylono  § 5 powyższego  rozporządzenia oraz  końcowy fragment § 2 ust. 2 pkt 2 cyt. rozporządzenia, z których to przepisów wynikał obowiązek odbywania kwarantanny również przez osoby wspólnie zamieszkujące lub gospodarujące z osobami poddanymi kwarantannie.  Jednak z dniem 3 listopada 2020r. wprowadzono zasadę, że osoba prowadząca wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2 lub z nią zamieszkująca, od dnia uzyskania przez osobę, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, jest obowiązana poddać się kwarantannie  trwającej  do  upływu  7 dni  od  dnia  zakończenia  izolacji  osoby,  z którą  prowadzi  wspólne gospodarstwo domowe lub zamieszkuje. Decyzji organu inspekcji sanitarnej nie wydaje się.

[8] Należy też podkreślić, że co prawda obowiązkowa kwarantanna może być stosowane wobec tej samej osoby więcej niż raz, do czasu stwierdzenia braku zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego, jednak obowiązku odbycia kwarantanny, nie stosuje się wobec osoby, która zakończyła hospitalizację, odbywanie izolacji lub izolacji w warunkach domowych, z powodu stwierdzenia zakażenia wirusem SARS-CoV-2.

[9] Okres obowiązkowej kwarantanny wynika z rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego.  Co do zasady okres obowiązkowej kwarantanny z powodu narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 u osób, u których nie wystąpiły objawy choroby COVID-19, albo styczności ze źródłem zakażenia, ulega zakończeniu po 10 dniach licząc od dnia następującego po ostatnim dniu odpowiednio narażenia albo styczności, a w przypadku osoby zamieszkującej lub prowadzącej wspólne gospodarstwo domowe z osobą, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, i która została poddana z tej przyczyny izolacji w warunkach domowych, okres obowiązkowej kwarantanny ulega zakończeniu po upływie 7 dni od dnia zakończenia tej izolacji. Właściwe organy inspekcji sanitarnej w uzasadnionych przypadkach mogą zdecydować o skróceniu albo zwolnieniu z obowiązku odbycia obowiązkowej kwarantanny.

[10] Ponadto okres obowiązkowej kwarantanny osoby skierowanej do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2, zgodnie ze standardem organizacyjnym opieki zdrowotnej nad pacjentem podejrzanym o zakażenie lub zakażonym wirusem SARS-CoV-2, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295, 567 i 1493), ulega zakończeniu z chwilą uzyskania negatywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, nie później jednak niż po upływie 10 dni od dnia następującego po dniu skierowania do wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2.

IZOLACJA W WARUNKACH DOMOWYCH OD DNIA UZYSKANIA POZYTYWNEGO WYNIKU TESTU DIAGNOSTYCZNEGO W KIERUNKU SARS-CoV-2

[11] Osoba, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, od dnia uzyskania pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, jest poddana obowiązkowej izolacji w warunkach domowych, chyba że osoba ta została skierowana do izolatorium lub poddana hospitalizacji.  Informacja o wyniku testu w kierunku wirusa SARS-CoV-2 może być przekazana takiej osobie ustnie, za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, w tym przez telefon.

[12] O zakończeniu odbywania izolacji w warunkach domowych decyduje lekarz.

[13] Zgodnie z §  3a ust. 1  rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia  6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (Dz.U. z 2020r. poz. 607)

osoby skierowane do izolacji w warunkach domowych z rozpoznaniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2 lub zachorowania na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) nie później niż w siódmej dobie odbywania izolacji w warunkach domowych otrzymują na numer telefonu wskazany w systemie teleinformatycznym, wiadomość tekstową o konieczności skontaktowania się z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej, w celu uzyskania informacji o czasie trwania izolacji domowej. Następnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej udziela pacjentowi, nie wcześniej niż w ósmej dobie odbywania tej izolacji, porady albo teleporady, podczas której dokonuje oceny stanu zdrowia pacjenta. W razie konieczności przedłużenia okresu trwania izolacji w warunkach domowych pacjenta, u którego wystąpiły objawy, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej informuje pacjenta o przewidywanej dacie zakończenia okresu tej izolacji oraz o konieczności odbycia kolejnej porady albo teleporady w ostatnim dniu jej trwania. Podczas kolejnej porady albo teleporady lekarz podstawowej opieki zdrowotnej podejmuje decyzję o ewentualnym przedłużeniu okresu izolacji w warunkach domowych. Zakończenie izolacji w warunkach domowych następuje po udzieleniu przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, w ostatnim dniu przedłużonego okresu tej izolacji, porady albo teleporady, podczas której lekarz ten nie podejmie decyzji o dalszym przedłużeniu okresu jej trwania.

[14] Zgodnie z §  3a ust. 2  cyt. rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia  6 kwietnia 2020 r. zakończenie izolacji następuje:

1) po 3 dniach bez gorączki oraz bez objawów infekcji ze strony układu oddechowego, ale nie wcześniej niż po 13 dniach od dnia wystąpienia objawów - w przypadku pacjenta z objawami klinicznymi:

a) w izolacji szpitalnej albo w izolatorium, chyba że lekarz sprawujący opiekę nad pacjentem przedłuży okres tej izolacji,

b) w izolacji w warunkach domowych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w ósmej dobie odbywania tej izolacji, przedłuży okres jej trwania;

2) po 10 dniach od daty uzyskania pierwszego dodatniego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 - w przypadku pacjenta bez objawów klinicznych, chyba że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, który udzielił teleporady lub porady w warunkach domowych nie wcześniej niż w ósmej dobie odbywania tej izolacji, przedłuży okres jej trwania.

[15] W szczególnych sytuacjach, zakończenie izolacji pacjenta, w przypadku którego uzyskano dodatni wynik testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2, następuje po uzyskaniu dwukrotnie ujemnego wyniku tego testu z próbek pobranych w odstępach co najmniej 24-godzinnych, niezależnie od liczby dni, które upłynęły od ostatniego dodatniego wyniku diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 i od rodzaju objawów klinicznych, a w  przypadku pacjentów immunoniekompetentnych, okres izolacji może zostać przedłużony do 20 dni.

USPRAWIEDLIWIANIE NIEOBECNOŚCI W PRACY SPOWODOWANEJ KWARANTANNĄ / ODBYWANIEM IZOLACJI W WARUNKACH DOMOWYCH

[16] Na pracowniku ciąży obowiązek zawiadamiania pracodawcy o nieobecności w pracy i jej przyczynie. Wynika to z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. W związku z powyższym w przypadku objęcia pracownika kwarantanną lub izolacją winien on zawiadomić o tym fakcie pracodawcę.

[17] Podstawą wypłaty osobie poddanej kwarantannie albo izolacji w warunkach domowych (wynikającej z faktu uzyskania pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2) za okres nieobecności w pracy z powodu obowiązku odbycia kwarantanny albo izolacji w warunkach domowych, wynagrodzenia, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy (Dz.U. z2020r. poz.1320), lub świadczenia pieniężnego z tytułu choroby określonego w odrębnych przepisach, jest informacja w systemie teleinformatycznym, o objęciu tej osoby kwarantanną lub izolacją w warunkach domowych, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych udostępnia bezpłatnie informację na ten temat płatnikowi składek na profilu informacyjnym płatnika składek.

[18] W przypadku nieprzekazania płatnikowi składek informacji przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych,  osoba poddana kwarantannie albo izolacji w warunkach domowych (wynikającej z faktu uzyskania pozytywnego wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2) w terminie 3 dni roboczych od dnia zakończenia obowiązkowej kwarantanny albo izolacji w warunkach domowych, składa pracodawcy albo podmiotowi obowiązanemu do wypłaty świadczenia pieniężnego z tytułu choroby, pisemne oświadczenie potwierdzające odbycie obowiązkowej kwarantanny albo izolacji w warunkach domowych ( również za pośrednictwem systemów teleinformatycznych). W przypadku konieczności oparcia się na oświadczeniu pracodawca albo podmiot obowiązany do wypłaty świadczenia pieniężnego z tytułu choroby występuje do organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o potwierdzenie informacji zawartych w oświadczeniu.

[20] Podstawą do wypłaty osobie poddanej kwarantannie, z uwagi na to, że jej domownik uzyskał pozytywny wyniku testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2,  za okres  nieobecności w pracy z powodu obowiązku odbycia kwarantanny, wynagrodzenia lub świadczenia pieniężnego z tytułu choroby jest złożone przez  ubezpieczonego  oświadczenie  o konieczności  odbycia  kwarantanny.  Pracodawca albo podmiot obowiązany do wypłaty świadczenia pieniężnego z tytułu choroby może wystąpić do organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o potwierdzenie informacji zawartych w oświadczeniu. [21] Podstawą do wypłaty zasiłku opiekuńczego, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2, 2a i 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), jest złożone przez ubezpieczonego oświadczenie o konieczności opieki nad dzieckiem lub członkiem rodziny, o których mowa w tych przepisach, poddanych obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych. Pracodawca albo podmiot obowiązany do wypłaty świadczenia pieniężnego z tytułu choroby może wystąpić do organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o potwierdzenie informacji zawartych w oświadczeniu.

OPRACOWAŁA:

Anna Zielińska – Jadwiszczok – radca prawny

Comments are closed.